Uygar Toplum

(Yazıcak bir şey ok olursa yazarım)

Bir Şizofren

               

(İlerde bir kitap yazmayı düşünüyorum bu da onun ilk olayı tabi kısaltarak yazdım biraz iyi okumalar :) )

İşten eve döndüğünde korkuyordu artık çünkü son 2 gündür her gece evinde birisi vardı ve onu arayınca bulamıyor, evde de herhangi bir ize rastlamıyordu. Artık delirdiğini düşünmeye başlamıştı ama böyle bir şeyin olamayacağından da emindi.

                  Ahh, yine evine gelmiş yine içine bir korku doldu. Önce evi bir dolaştı hiç kimse yoktu rahat bir nefes aldı. Biraz oturup dinlenmeye karar verdi ve gülmeye başladı. Neden güldüğünü bilmiyor sadece gülüyordu. Sonra birden durdu ve düşündü. Gerçekten delirmiş miydi acaba böyle bir şeye yine ihtimal vermedi ve içeride en sevdiği koltuğuna oturmaya gitti. Koltuğuna oturdu derin bir nefes aldı güzel bir yaz akşamı hava ne sıcak ne soğuk . Şimdi tatilde olmak harika olurdu diye düşündü ve gökyüzüne bakmak için kafasını cama çevirdi. Birden irkildi gözlerini kapadı. Çünkü o oradaydı 2 gecedir gelen o garip adam. Ona iyice bakmaya başladı yüzünde bir maske vardı ve maske çok duygusuzdu korkutuyordu. Kıyafetleri gece karınlığında pek seçilmese de düzenli gibiydi ve sırtında komik bir pelerin gibi bir şey vardı. Ona seslendi
-Benden ne istiyorsun sende kimsin ?
Herhangi bir cevap yoktu sadece ona bakıyordu.
- Bu sefer senin işini bitireceğim, dedi ve mutfağa yöneldi bir bıçak aldı ve geri geldi ama o artık yerinde yoktu. Artık korktuğu başına gelmişti bu gece yine rahat uyuyamayacaktı. En yakın zamanda bu giriş kattan defolup gideceğim dedi kendi kendine bu ev gerçekten sinirlerini bozuyordu artık. Elindeki bıçağı yerine koymak için mutfağa gitti. Bıçağı yerine koydu ve geri döndü. Koridorun karşısında koltuğunda oturan birini gördü. Bu oydu yine gelmişti, içeri nasıl girmişti ama her yer kapalıydı. Hemen bıçağı almak için geri yöneldi ama geri döndüğünde yine kimse yoktu. Uyuması gerekiyordu yarın işe gidecekti ve polise de başvuracaktı bu böyle olmayacaktı bir manyakla uğraşmak gerçekten sinir bozucuydu. ama nasıl uyuyacaktı o şey her neyse veya kimse artık evindeydi demin koltuğundaydı. Odasına gitti. Kapısını kilitledi ve cam kenarındaki yatağına yattı. Biliyordu yine gelecekti ama bu sefer cama doğru dönmedi. Arkasını döndü cama artık nedense güvende hissediyordu sadece odası ve o vardı ve ortalık güzel bir sessizliğe sahipti. Birden odasının kapısının camında bir karartı farketti. Karşısındaydı ve ona bakıyordu. O buzlu camdan tam seçilmese de oradaydı kapı kilitliydi giremezdi zaten girmeye de niyeti yok gibiydi.Birden cama vurmaya başladı düzenli aralıklarla yavaş yavaş tak tak tak tak bu sinirini bozmaya başlamıştı ama belli etmedi hiçbir şey demedi ve uyumayı denemeye devam etti. Yarın bu işi çözecekti. Zor da olsa korkarakta olsa uyuyabildi.

               Güzel bir Temmuz sabahı her şey yolunca gün ışığında kendini hiç olmadığı kadar güvende hissediyordu. Kahvaltısını yapmaya başlarken dün akşam olanlarıda düşündü. kesinlikle kendisine takıntılı olan bir manyağın yaptığını düşünmeye başladı bunu bir kadın olarak tek yaşamak oldukça zor bir şey dedi. Öncelikle bir polise başvuracağım sonrada kendime bir ev arkadaşı bulacağım dedi. Kararı kesindi. Masayı toplamadan işe gitmek için hızlıca evden çıktı ve tabi ki kapıyı kilitlemeyi unutmadı.

                Yorucu bir iş gününü geride bıraktı artık polise başvurma zamanıydı. Karakola gitti olanı biteni anlattı. Polis amiri böyle bir manyağın şehirde daha fazla dolaşamayacağına dair söz verdi ona ve yanına bir polis memuru görevlendirdi. Artık gece geldiğin o manyak polis vardı hiç bir şey yapamadı tutuklanacaktı. Evine kadar memurla gitti. Memur bu gece evinde nöbetçi kalacaktı ama o gece ne kadar geç saate kadar beklese de beklediği gelmemişti.

                 Ertesi sabah olduğunda polis memurunun koltuğunda uyuduğunu gördü ve evde her şeyin normal olduğunu farketti. Güzel bir uyku uyumuştu geç yatmasına rağmen rahat bir uykuyu hiçbir şeye değişmeyeceği kesindi. Polis memurunu uyandırmadan kahvaltı hazırladı. Her ne kadar tanımıyor da olsa onun için gece bu evde nöbet tutmuştu ve onun rahat uyumasını sağlamıştı. Kahvaltıyı hazırlayıp polis memurunu uyandırdı. Polis memuru başlarda teşekkür edip kahvaltıyı kabul etmese de onun ısrarlarına dayanamayıp kabul etti. İyi bir kahvaltı iyi bir günün en iyi başlangıcıdır her zaman. Kahvaltıyı yaptıktan sonra evden çıktılar. polis memuru karakola o ise işine geri döndü. Çıkışta karakola uğrayıp onlara teşekkür edecekti.

                 Bugün nedense yorucu bir iş günü geçirmemişti. Galiba gece rahat bir uyku onu da iyi etkilemişti. İş çıkışı hızlı adımlarla karakola gitti ve polis amiri ve polis memuruna ilgilerinden dolayı teşekkür etti. Amir :
-Eğer o manyak herif bir daha gelirse söyleyin bu sefer daha detaylı bir çalışma yaparız, dedi. Artık ne kadar rahattı ama en kısa zamanda bir ev arkadaşı da bulmalıydı her zaman bir polis memuruyla kalamazdı. Evine döndü. Baktığında bir anormallik görmedi. İşte evi buydu huzurlu ve rahat koltuğuna koşarak atladı :
-Oleyy be, işte hayat bu, dedi. Çok güzel bir oturma odası vardı odasına bakarken koridorun karşısındaki mutfağa baktı ve camın karşısında yine o vardı. Bağırmaya başladı:
-Yeter artık bırak peşimi ne istiyorsun benden, diye. Sadece orada duruyordu bu kadar bağırmasına rağmen orada hiçbir şey demeden sadece onu dedirtircesine ona bakıyordu. Bu akşam bu evde kalamayacağına kadar verdi ve evden çıktı. Otelde kalacaktı ve yarın yine karakola başvuracaktı.

                  Otelde biraz pahalıya da patlasa rahat bir gece geçirmiş sayılabilirdi. Kimse onu rahatsız edemezdi burada çünkü. Bugünde cumartesi günüydü ve işe gitmeyecekti. Kalktığı gibi kahvaltı yapmadan karakola gitti. Dün gece olanları anlattı ve polis amiri rahat olması gerektiğini ve bir dedektif görevlendireceğini söyledi. Artık bu iş bitmişti bir dedektif her şeyi o çözerdi ve o manyağı hapse tıkardı. 1 Dedektif 2 polis memuru ve kendisi evine doğru yola koyuldu. Evine geldiklerinde dedektif eve baktı ve durmadan ona da bakıyordu bu onu rahatsız etmeye başladı ve :
- Neden bana bakıyorsunuz durmadan yoksa bunların hepsini uydurduğumu falan mı düşünüyorsunuz ?
-Hayır sadece eve bakıyordum ve nasıl biri olduğunuzu düşündüm, daha önce takıntılı bir sevgiliniz falan oldu mu ?
-Hayır, olmadı ben zaten 1-2 senedir yalnızım böyle bir şeye ihtimal vermiyorum.
-Evinize girdiğini söylemişsiniz peki bu kişi eve nereden girdi bir fikriniz var mı ?
-Yok, işte beni de asıl bu korkutuyor ya evde benim bilmediğim bir yer var ve bu kişi eve rahatça girip çıkabiliyor ben evde yokken de giriyor olabilir belkide şu an bizi izliyordur. Dedektif buna cevap vermedi ve evi dolaşmaya başladı odasına baktı normal bir oda bir yatak bir makyaj masası ve kıyafet gardırobu, mutfakta normal ve evde hiç bir iz yoktu. Dedektif polislerden birini burada kalmasını söyledi ve yarın yine geleceğini söyleyerek evden ayrıldı. Bu akşam evinde yine güvenle uyuyacağından eminde evde bir polis varken o manyak onu rahatsız edemezdi. O kadar rahattı ki evinde bir polis varken. Havada kararmaya başlamıştı erkenden yatacaktı ve yatağının tadını çıkaracaktı. Polis memuruna "İyi geceler" dedikten sonra yatağına gitti ve yattı. Onun odası, onun evi ve güzel bir uyku hiçbir otel bu ev kadar güzel değildi. Birden bir ses duydu biri arkasındaki cama vuruyordu. Döndüğünde o karşısındaydı bir çığlık attı ve yardım  istedi polis memuru hemen odaya girdi ne olduğunu sordu. O da:
-Buradaydı camımın önünde yine geldi, dedi. Polis cama doğru yöneldi o ise odadan çıktı polis camdan bakarken arkadan bir ses duydu "Burda burda". Hemen arkasını döndü ve eline silahını aldı. Onu gördüğü gibi vuracağından emindi.
-Nerede, diye sordu mutfak camının oradaydı bana bakıyordu evin etrafında bir yer de dedi. Polis memuru dışarı çıktı onu yakalayacaktı bu kesindi çünkü onun da sinirleri bozulmuştu. Dışarı çıktı ve o sırada evden yine bir yardım çığlığı duyuldu. hemen geri koştu eve geldi ne olduğunu sordu.
-Evdeydi eve girmiş sen dışarı çıkınca oturma odasından bana baktı gördüm dedi hemen odaya gitti ama hiç bir şey yoktu. Ona sakin olmasını söyleyip kapıyı kilitlemesini ve camları kontrol etmesi gerektiğini söyledi. Hemen kapıları kilitledi. Camları kontrol etti hepsi kapalıydı. Oturma odasına polis memurunun yanına gitti. Sessizce oturmaya başladılar. Kafasında demin evde olduğunu gördüğü geçiyordu ve hala evdeydi kesinlikle onu bırakmayacaktı belli ki ama nasıl girmişti nasıl buna cesaret edebilirdi. Kafasında bir sürü soru vardı birden polis memurunun sesiyle irkildi :
-Siz isterseniz burada uyuyun ve biraz rahatlayın ben burdayım. Teşekkür etti ve uyumayı denedi. Çok çabuk uykusu geldi nedense kendini çok yorgun hissediyordu ve gözleri birden kapandı.

                     Sabah uyandığında gözlerini açtı. Neden koltukta uyumuştu birden aklına gece olanlar geldi ve gözü polis memurunu aradı. Memur ortalıkta yoktu. Birden camın önünde konuşan 2 kişiye ilişti gözü cama doğru yöneldi. Dedektif gelmişti ve memur onunla konuşuyordu. Büyük ihtimal gece olanları anlatıyordu. Kesinlikle buna bir çözüm bulacağından emindi. Dedektif eve doğru yöneldi. Eve girip :
-Günaydın, dün zor bir gece geçirmişsiniz anlaşılan şu an nasılsınız, dedi.
-O manyak yakalana kadar artık hiç rahat değilim ne yaparsanız yapın yakalayın artık onu. Dedektif biraz düşünceliydi ve bir şey demeye çalışır gibiydi.
-Ne oldu bir şey mi buldunuz ?
-Acaba diyorum hiç bir psikolojik destek almayı düşündünüz mü ?
-Delirdiğimi mi düşünüyorsunuz öyle düşünüyorsanız bu konuyu araştırmayı bırakabilirsiniz. Çünkü ben deli değilim ve hiçbir sorunumda yok.
-Ben size delirdiniz demiyorum sadece ufak bir destek bir şey olmayacak korkmayın.
-Asla ben bu işi kendimde çözebilirim çözdüğümde umarım utanırsınız kendinizden şimdi gidebilirsiniz.
-Peki, dedi dedektif ve polis memuruyla evden uzaklaştı. Onun delirdiğini düşünüyorlardı. Bu saçmalıktı gerçekten birisi onun peşindeydi ve onun delirdiğini düşünüyorlardı böyle bir şey olamazdı. Başka bir karakolla görüşmeye karar verdi buranın dedektifi hiçbir şey bilmeyen ahmağın tekiydi. Bugün pazardı ve gerçekten güne berbat başlamıştı. Hazırlandı ve başka bir karakola başvuracaktı. Bildiği diğer en yakın karakola gitti ve olanı biteni anlattı. Polis amiri şu an ellerindeki dedektifin dolu olduğunu ve ancak yarın gelebileceğini söylediler. O da teşekkür etti. En azından yarın gelecek olan işini bilen biri olur ve bu olayı çözer diye düşündü eve dönmek istemedi. Dışarıda kahvaltısını yaptı ve biraz şehri dolaştı hava kararmaya başlarken de istemeyerekte olsa evine döndü. Bu gece yine zor bir gece olacaktı hazırdı belkide onu bu akşam kendisi yakalardı. Bu akşam korkmayacaktı. Eline bıçağını aldı ve en sevdiği koltuğa oturdu onu beklemeye başladı kafasını çevirdiğinde mutfaktaki camın oradaydı. Bıçağı alıp oraya doğru koştu ama o oraya vardığında o artık yoktu. Sinirlendi odaya döndü ve mutfağa bakınca yine orada gördü yine bir hışımla koştu ama o gittiğinde yine orada yoktu yine kaçmıştı. Bütün gecenin böyle geçeceği belliydi. Koltuğuna oturdu ve onu görünce kalkmamaya karar verdi o mutfağın camından ona bakıyor, o ise ona bakıyordu korkutucuydu ama evin dışında olduğunu bilmek güven veriyordu. Uyuyabilirdi bir şey olmazdı. Gözleri hafif hafif kapandı.

                         Sabah  oldu yeni dedektif eve gelmişti ne olup ne bittiğini öğrenmek için kapıyı çalıyordu fakat açan yoktu. Büyük ihtimal işe gitmiştir diye düşündü ve geri döndü. Akşama yine uğrayacaktı ve bu konu hakkında birilerinden bilgide alması gerekiyordu. Semtin karakoluna gitti ve bu konunu buraya gelip gelmediğini sordu. Polis amiri ilgilendiklerini ve onunla ilgilenen dedektifle konuşabileceğini söyledi. Önceki dedektif olanı biteni anlattı ve :
-Bir şizofreni vakası kesinlikle başka bir şey düşünmüyorum, dedi.
-Anlattıklarınıza bakılırsa büyük ihtimal öyle ama bende o evde bir gece kalmak isterim ve olayı yerinde incelemek istiyorum.
-Peki gidip inceleyebilirsiniz hatta bende sizinle kalabilirim isterseniz.
-Tabi ki bu beni mutlu eder hemde yalnız kalmış olmam dedi ve eve doğru yola koyuldular. Kapıyı çaldıklarında açan kimse olmadı. Biraz şüphelendiler çünkü akşamları evine gelen biri olduğuna emindi önceki dedektif. Kapıyı kırmaya karar verdiler. Kapıyı zorda olsa kırıp girdiler ev boş gibiydi sesleniyorlardı fakat ses yoktu acaba evde yok muydu. Eve bakmaya karar verdiler ev sessiz ve sakin gözüküyordu. Oturma odası boş mutfak boş her şey yerli yerindeydi. Birden koridorun ortasındaki kapıya ilişti gözleri. Burası onun odasıydı oraya da bakmaya karar verdiler ve girdiklerinde odanın tavanına kendini asmış bir cesetle karşılaştılar. İntihar etmişti birbirlerine baktılar ve karar verdiler. Bu bir şizofreni vakasıydı ve intihar etmişti. Dosyaya da öyle geçildi.

                        Defin işlemleri yakınları tarafından yapıldı. Hiç biri onun delireceğini düşünmezlerdi ve onu yalnız bırakmışlardı bu onları üzüyordu tüm görevleri yerine getirdikten sonra herkes dağıldı ama ilerde birisi bekliyordu. Onu tanıyan biri olmalıydı çünkü direk buraya bakıyordu. Herkes uzaklaştıktan sonra geldi ve elindeki minik not kağıdını mezarın yanına bıraktı ve uzaklaştı. Kağıtta yazan ise:

"AH BENİM MİNİK ŞİZOFRENİM. SENİNLE OYNAMAK GÜZELDİ SENİ ÖZLEYECEĞİM."